Powieść Wiki to encyklopedia poświęcona książce Serce Napełnione Determinacją Agusi Szczygieł, w której każdy może się udzielać w komentarzach. Znajdziesz tutaj informacje o powieści i wszelkich ciekawostkach oraz wyjaśnienia odnośnie fabuły. Jeżeli jesteś napełniony DETERMINACJĄ czytaj śmiało dalej. Chyba że jesteś napełniony determinacją do oszukiwania i wcale nie przeczytałeś całej książki i przyszedłeś tutaj po spojlery. Ha, ha, ha. W takim wypadku... Giń! Giń i przepadnij na całkiem pierwszą stronę, przeczytaj ją, potem kolejną, znowu kolejną, aż trafisz w końcu tutaj. Wtedy wszyscy przyjmą cię z otwartymi ramionami. (Nieprawda.)
• Skagi
• Frisk
• Flowey (a'ka Asriel)
• Sans
• Papyrus
• Toriel
• Undyne
• Alphys
• Mettaton
• Asgore
• Gaster
• Napstablook
• Chara
Autorka dla estetyki chciała opisać każdego z bohaterów, ale uznała, że to bezsensowne. Przecież przeczytałeś całą książkę, więc wiesz o nich wszystko, co powinieneś, racja? (Jeśli nie, wracaj na pierwszą stronę, samolubny bachorze.) Dlatego pojawią się tutaj tylko ciekawostki odnośnie ich powstania, relacji i nieopisanej historii. (Co to ma znaczyć? Czytaj dalej, głupcze.)
---- Na pierwszy ostrzał (nie dosłownie. Szkoda) pójdzie Skagi. Skąd w ogóle wzięło się takie imię? Pewnie jesteś ciekaw? Otóż... to taki zlepek!
Jazda autobusem nie napełnia autorki determinacją, ale całkiem ciekawie pracuje tam jej wyobraźnia.
---- Historia od początku miała opowiadać o losach dwóch sióstr. Jednak przez pewien czas autorka dość poważnie rozpatrywała temat, co do tego, kto byłby młodszą siostrą: nowo stworzona postać, Frisk czy może Chara? Jako pierwsza z listy odpadła Chara, gdyż wiele powodów przeczyło takiemu wątkowi jak, między innymi, sama historia Chary, cała jej osoba oraz końcowy los (do tego osobiste opinie autorki przelewały tę czarę odrzucenia). We wczesnym ,,szkicu'' powieści, Agusia postanowiła, że dwie siostry będą całkowicie wymyślonymi postaciami. Dopiero w układaniu dalszych losów fabularnych zadecydowała, że jednak młodszym rodzeństwem zostanie Frisk.
--- Choć Skagi trafiła do Podziemia jako ostatni człowiek, nie jest liczona jako kolejne z Upadłych Dzieci. Dla potworów jej wybory i mentalność przekraczały te, które posiadały dzieci. (Zabawne, że sam jej wygląd ich o tym nie przekonał.) Tylko Flowey utrzymywał nieprzerwanie, że jest taka sama jak inni, a nawet jeszcze gorsza — bardziej głupia (w jej przypadku częściej używał słowa ,,idiotka''. Strasznie denerwowało go to, że pomimo wielu resetów nie chciała zacząć zabijać).
--- Przed trafieniem do Podziemia, Skagi nie opowiadała kiepskich żartów W OGÓLE! Czemu zaczęła to robić? Odpowiedź jest jedna — Sans. Po dziewiętnastu resetach Skagi tak przywykła do jego żartów, że mimowolnie zaraziła się opowiadaniem ich. Dlatego kiedy Papyrus mówi: ,,Sans, nie wiem jak to zrobiłeś, ale zepsułeś Człowieka!'' ma w zasadzie rację.
--- Podczas 19 resetów Skagi zawsze ginęła w ten sam sposób: z ręki Asgore'a, gdyż chcąc ratować swoją siostrę zawsze ją osłaniała przed jego śmiercionośnym atakiem (nic dziwnego, że Flowey czuł się zirytowany widząc, co Skagi wyczynia), poza jednym przypadkiem. Podczas 18 resetu to Frisk zabiła Skagi. Albo raczej... Chara.
--- Można stwierdzić (jak już ktoś musi i ma to dla niego znaczenie), że podczas 18 resetów Skagi i Frisk kroczyły Neutralną Ścieżką, a podczas 20 (ostatniej) Pacyfistyczną. Tylko jeden raz wystąpiła ścieżka Ludobójstwa.
--- Co dał Skagi TRUE RESET? Cóż... Szansę zaczęcia wszystkiego od nowa tak... dosłownie? Och, przecież wiesz jak to działa. Gdyby dalej powtarzała RESET w kółko i w kółko, to Frisk, Sans i Flowey zawsze pamiętaliby co się wydarzyło. TRUE RESET dał nie tylko Skagi szansę na lepsze wybory, ale również Frisk, chociaż ta, w przeciwieństwie do starszej siostry, podejmowała je nieświadoma poprzednich resetów.
--- Czemu wcześniej Skagi nie użyła TRUE RESETu? Ponieważ nie miała takiej możliwości. Mogła go użyć dopiero wtedy, kiedy ktoś w Podziemiu odnalazł w pełni szczęście. Tak się złożyło, że tą osobą była... właśnie Skagi. Podczas 19 resetu przestała podświadomie cierpieć z powodu swoich niepowodzeń. Zaakceptowała je, ciesząc się, że w ogóle mogła zobaczyć siostrę przed śmiercią. W ten sposób sama - przypadkowo, ale jednak - odblokowała opcję TRUE RESETU, której użyła natychmiastowo, aby zmienić dotychczasowy sposób swojego działania. Przestała się śpieszyć, gnać szalenie do przodu, w desperackiej próbie odnalezienia siostry. Zamiast tego skupiła się na zawieraniu przyjaźni w Podziemiu, co ułatwiło jej 19 poprzednich resetów, dzięki którym zdążyła nieco poznać każdą z postaci.
--- Skąd Skagi wiedziała o Charze? To dość... delikatna kwestia... Została raz przez nią zabita. Frisk - tak jak Flowey, Sans i Skagi - pamiętała poprzednie (zwykłe) resety i nie mogła sobie poradzić z ciągłym oglądaniem umierającej starszej siostry, więc postanowiła spróbować zabijać potwory na swojej drodze. Wybrała ścieżkę, do której wciąż namawiał Skagi Flowey. Jednak to nic nie dało. Chara zawładnęła ciałem Frisk i zabiła stojącą jej na drodze Skagi. Zdarzyło się to podczas 18 resetu. Przy kolejnym resecie scenariusz poszedł tak samo jak zawsze. Ale pokazał się TRUE RESET, który pozwolił na zawsze zmienić bieg wydarzeń.
--- Dlaczego potwory nie przyszły uratować Frisk tak jak podczas Prawdziwej Pacyfistycznej Ścieżki? Ponieważ obecność Skagi i jej zainteresowanie nimi sprawiło, że ci na jakiś czas (bardzo ważny) przestali obserwować jej młodszą siostrę, skupiając się na niej.
|| Opis powieści został zainspirowany prologiem noveli Alice mare autorstwa Miwashiby, który brzmiał:
Żaba powiedziała mi, że kot jest zły.
Kot powiedział mi: ,,Nie, to królik jest najgorszy ze wszystkich!".
Początkowo autorka chciała, żeby opis jej powieści również traktował o ,,naturze dusz'' (zwłaszcza złych), ale uznała, że potrzebuje czegoś bardziej podchodzącego pod główny wątek książki. W ten oto sposób wpadła na pomysł, że skoro celem Skagi jest odnalezienie siostry, to dość oczywiste, że każdego napotkanego potwora zapyta o drogę/miejsce, w którym może ją znaleźć.
Pies powiedział mi, żebym skręcała cały czas w prawo.
A Kwiatek powiedział mi: ,,Nie słuchaj ich, wszyscy tutaj kłamią!''.
Koza (Toriel) powiedziała, żeby poszła przed siebie. Nie do końca mówiła dosłownie, bardziej metaforycznie, aby Skagi się nie poddawała i cały czas brnęła do przodu.
Pies (Imię dowolnego psa w Podziemiach) powiedział, żeby skręcała cały czas w prawo - czyli tak jak w wypadku większości tego typu gier, musimy iść w prawą stronę, bo idąc w lewo się wracamy. Proste i logiczne, nie? Dlatego rada od psa była bardziej dosłowna, niż w przeciwieństwie do Toriel. (W końcu gdyby Skagi szła cały czas przed siebie, to prędzej czy później w coś by uderzyła i nie mogła pójść dalej.)
Kwiatek... Flowey jak zawsze pozostał optymistyczny i udzielił cennej (fałszywej) rady :)
|| Gdyby ułożyć rozdziały w kolejności chronologicznej do rozgrywanych wydarzeń, ich ułożenie przedstawiałoby się tak:
RESET - w którym Skagi umiera po raz pierwszy.
RESET - w którym Flowey mówi, że umieranie to głupia sprawa.
RESET (?) - w którym Flowey wyraża swoje oburzenie użyciem resetu.
TRUE RESET - w którym Skagi po raz pierwszy widzi opcje prawdziwego resetu.
TRUE RESET - w którym Flowey kpi ze skuteczności prawdziwego resetu.
ZAPIS - rozdziały z tym tytułem już są ułożone chronologicznie.
THE END - popatrz na opis pierwszej pozycji.
|| Autorce najbardziej podobają się dwa pierwsze rozdziały z Floweym. Całkiem prawdopodobne, że większość nabitych wyświetleń w owych częściach to jej sprawka.
|| W rzeczywistości Gaster nigdy nie miał ukazać się w powieści. Zakończenie całej historii było zaplanowane na wzór tego, jakie można zobaczyć w grze, co przy finalnych pracach nad książką zaczęło przeszkadzać autorce. Zatem postanowiła wymyślić zupełnie inny finał dla swojej lektury, który stworzyła dosłownie dwa dni przed publikacją.
|| ,,Przybądź'', jakie Skagi wyszeptała do Echo Kwiatu, było skierowane do Gastera.
|| Dzikie densy z Mettatonem były najwcześniejszymi wydarzeniami zaplanowanymi przez autorkę, jeszcze przed zaczęciem przez nią pracy nad powieścią.
|| Historyjki w rozdziale DLC są przedstawione w taki sposób, aby idealnie podchodziły pod komiks, gdyż w pierwszym założeniu Autorka chciała je narysować, ale brak tak wysokich umiejętności artystycznych jej to uniemożliwiał, więc musiała pozostać przy tym, co jej w miarę wychodziło — czyli przy pisaniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz